27 Δεκ 2010

Το μάθημα των Θρησκευτικών και η θέση του στην Εκπαίδευση

Με τη διάλεξη του ομότ. καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπ. Αθηνών π. Γεωργίου Μεταλληνού, για το μάθημα των Θρησκευτικών και τη θέση του στην Εκπαίδευση, ολοκληρώθηκε την Κυριακή 19 Δεκεμβρίου, ο 1ος κύκλος διαλέξεων για ΘΕΜΑΤΑ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, που οργάνωσε και πραγματοποίησε κατα τη διάρκεια του τετραμήνου Σεπτεμβρίου - Δεκεμβρίου, ο Σύνδεσμος Επιστημόνων Πειραιώς.
Ο π. Γεώργιος Μεταλληνός αναφέρθηκε κατ' αρχάς στην στοχοθεσία και το περιεχόμενο του μαθήματος, τα οποία είναι κατοχυρωμένα με τον Νόμο 1566/1985, ο οποίος συμφωνεί και με το άρθρο 16 του συντάγματος. Σύμφωνα με τον παραπάνω νόμο, ο σκοπός του μαθήματος των Θρησκευτικών είναι: " Η φανέρωση των αληθειών του Χριστού για τον Θεό, για τον κόσμο και για τον άνθρωπο, η μύηση(βιωματική σχέση) των μαθητών στις σωτήριες αλήθειες του Χριστιανισμού με την Ορθόδοξη Πίστη και Ζωή, η βίωση των Αληθειών της Ορθόδοξης Χριστιανικής Πίστεως στις συγκεκριμένες περιστάσεις της καθημερινής ζωής του μαθητή για να βελτιώνεται συνεχώς "ἐν σοφίᾳ "ἡλικίᾳ καί χάριτι" για να καταξιωθεί ο μαθητής "εἰς Ἄνθρωπον Τέλειον είς μέτρον ἡλικίας τοῦ Χριστοῦ"". Επεσήμανε επίσης, ότι κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τον υποχρεωτικό χαρακτήρα του μαθήματος για τους Ορθοδόξους μαθητές.
Ο ομιλητής σημείωσε επίσης, ότι σύμφωνα και με την πιό πρόσφατη νομοθεσία του 2003, οπότε έγινε η αναδιατύπωση του σκοπού του μαθήματος, και η οποία ισχύει μέχρι και σήμερα, η διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών συμβάλλει:

25 Δεκ 2010

Φώτης Κόντογλου "Η Γέννηση στην Αγιογραφία"

Οἱ πιὸ ὡραῖες εἰκόνες τῆς Γεννήσεως ποὺ ἀφήσανε οἱ παληοὶ εὐσεβεῖς ἁγιογράφοι μας εἶναι κατὰ πρῶτον οἱ ψηφιδωτές τοῦ Δαφνιοῦ καὶ τοῦ Ὁσίου Λουκᾶ, ἔργα ἐξαίσια γιὰ ὅποιον νοιώθει τὴ βυζαντινὴ τέχνη καὶ δὲν θέλει σκηνοθεσίες καὶ ἐπιδείξεις κούφιες.
Ἄλλη ὡραία εἰκόνα τῆς Γεννήσεως εἶναι στὴν Περίβλεπτο τοῦ Μυστρᾶ, ἴσως ἡ ὡραιότερη, καθὼς καὶ ἄλλη στὴν Παντάνασσα.
Σπουδαία εἶναι καὶ ἡ Γέννηση στὸ Καχριὲ Τζαμὶ τῆς Πόλης (ἀρχαία Μονὴ τῆς Χώρας), τῆς Ὑπαπαντῆς στὰ Μετέωρα, στὰ μοναστήρια τοῦ Διονυσίου καὶ τοῦ Δοχειαρίου στ' Ἅγιον Ὄρος, καθὼς καὶ τοῦ Ἁγίου Παύλου, στὸ μοναστῆρι τῆς Μεταμορφώσεως στὰ Μετέωρα, καθὼς καὶ στὸ μοναστῆρι τοῦ Βαρλαάμ, ἔργο τοῦ Φράγκου Κατελλάνου η προσκύνηση των μάγων.
Ἀπὸ «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ» ἔτος β’ τόμος τέταρτος τεῦχος 45, Χριστούγεννα 1949.

22 Δεκ 2010

Παγκοσμιοποιημένα Χριστούγεννα

Κων/νου Χολέβα
Πολιτικού Επιστήμονος
«Ἐπί γῆς εἰρήνη καί ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» ψάλλουμε τά Χριστούγεννα καί ἔτσι τονίζουμε τό οἰκουμενικό καί πανανθρώπινο μήνυμα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως. Ἡ σύγχυση, ὅμως, τῆς ἐποχῆς μας καί τά ἔξωθεν ἐρχόμενα ρεύματα τῆς ὑλιστικῆς καί ἰσοπεδωτικῆς παγκοσμιοποιήσεως τείνουν νά μετατρέψουν τά Χριστούγεννα σέ ἕνα ἐμπορικό πανηγῦρι καί σέ μία ἀποθέωση τοῦ εὐδαιμονισμοῦ καί τοῦ καταναλωτισμοῦ. Τά περισσότερα μέσα ἐνημερώσεως μιλοῦν γιά δῶρα, διακοπές στά χιόνια, γιά ρεβεγιόν καί ξενύχτια τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων καί μέ κάθε τρόπο προσπαθοῦν νά μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν παραδοσιακή ἑλληνορθόδοξη ἑορτή τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου. Προβάλλουν Χριστούγεννα .... χωρίς Χριστό!
Στό βωμό τῆς παγκοσμιοποιήσεως θυσιάζεται ὁ ἀληθινός Ἅγιος καί Μέγας Βασίλειος καί μέ τό ὄνομά του ἐμφανίζεται μία στρουμπουλή κοκκινοφορεμένη κούκλα ἡ ὁποία κατακλύζει καταστήματα καί σπίτια. Τί σχέση μέ αὐτά τά ἐμπορικά τεχνάσματα μπορεῖ νά ἔχει ὁ σοφός Ἐπίσκοπος Καισαρείας, ὁ ὁποῖος χάριζε κυρίως πνευματικά δῶρα καί φώτιζε τούς συνανθρώπους του μέ τήν διδασκαλία καί τήν φιλανθρωπία του; Ἀκόμη καί ὡς πρός τό ὄνομά του ἡ παγκοσμιοποιημένη ἐκδοχή τοῦ ἅη Βασίλη προκαλεῖ σύγχυση. Σάντα Κλάους τόν λένε οἱ Δυτικοί, ὄνομα πού παραπέμπει μᾶλλον στόν Ἅγιο Νικόλαο παρά στόν Ἅγιο Βασίλειο.
Ἐμεῖς ἄς προσπαθήσουμε νά γιορτάσουμε ἑλληνορθοδόξως καί ἀνατολικῶς, γιά νά παραφράσουμε μιά σχετική φράση τοῦ Παπαδιαμάντη, καί ἄς διδάξουμε στά παιδιά μας ποιός ἦταν ὁ πραγματικός Ἅγιος Βασίλειος, ποιά ἦταν ἡ πατερική του σοφία, ποιό ἦταν τό τεράστιο κοινωνικό του ἔργο , πῶς δίδασκε τούς νέους νά μελετοῦν ἐπιλεκτικά τά ἀρχαῖα ἑλληνικά κείμενα σάν τή μέλισσα πού ἐπισκέπτεται τά ἄνθη καί ἀποφεύγει τά ἀγκάθια.
Ἡ παραδοσιακή Θεία Λειτουργία τῶν Χριστουγέννων ἀντικαθίσταται ἀπό τά ξενύχτια , τά ρεβεγιόν καί τήν χαρτοπαιξία γιά νά φανοῦμε δῆθεν μοντέρνοι καί παγκοσμιοποιημένοι. Ὄχι, εὐτυχῶς, ἡ ἐπισήμανση αὐτή δέν ἀφορᾶ ὅλους τούς Ἕλληνες. Εὐτυχῶς ὑπάρχουν πολλοί, μικροί καί μεγάλοι, πού θά σηκωθοῦν ἐνωρίς τά ξημερώματα γιά νά μετάσχουν τῆς Χριστουγεννιάτικης Θείας Λειτουργίας καί νά μεταλάβουν μετά ἀπό τή νηστεία πού ἐτήρησαν. Ὑπάρχουν πολλοί, δόξα τῶ Θεῶ πού ἐπιμένουν ἑλληνορθόδοξα καί ἀρνοῦνται νά μποῦν στήν μηχανή τοῦ κυμᾶ πού ἀλέθει ἔθνη, πολιτισμούς, ἰδιαοπροσωπίες, ἀνεξαρτησίες. Στό βωμό τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἀρκετοί συμπατριῶτες μας θυσιάζουν τά ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα γιά νά ταξιδέψουν σέ διάφορους προορισμούς ἐκτός Ἑλλάδος. Ἐπικαλοῦνται τή συγκίνησή τους γιά τήν βραδυνή Θεία Λειτουργία πού θά παρακολουθήσουν σέ κάποιο χιονισμένο Ναό τῆς Κεντρικῆς ἤ Βορείου Εὐρώπης, ἀλλά τελικά ἀντί γιά τό Θεῖο Βρέφος καταλήγουν νά προσκυνοῦν τίς προθῆκες καί τά ράφια τῶν πολυκαταστημάτων τῶν πόλεων τῆς Ἑσπερίας καί ἐπιστρέφουν μέ βαλίτσες διπλᾶ φορτωμένες ἀπό τά........ ἀποδεικτικά στοιχεῖα τῆς εὐλαβείας των.
Παγκοσμιοποιημένες εἶναι καί πολλές ἀπό τίς εὐχετήριες κάρτες πού λάμβάνουμε αὐτές τίς ἡμέρες. Θά μοῦ πεῖτε ὅτι σημασία ἔχει νά σέ θυμηθεῖ κάποιος καί ὄχι ἡ ἀπεικόνιση ἐπάνω στήν κάρτα. Δέν διαφωνῶ, ἀλλά ἀφοῦ ἀποφασίζεις, Χριστιανέ μου, νά στείλεις γραπτῶς τίς εὐχές σου σέ ὁρισμένους φίλους, γιατί δέν προτιμᾶς κάρτες μέ Ὀρθόδοξη βυζαντινότροπη εἰκονογράφηση καί μοῦ στέλνεις χιονισμένα σκανδιναβικά τοπία μέ ταράνδους ἤ εὐτραφῆ ἀγγελούδια οὐδεμία σχέσηἔχοντα μέ τήν Πίστη μας καί τήν Λατρευτική μας τέχνη; Τό σπουδαιότερο, ὅμως, δέν εἶναι οὔτε οἱ κάρτες οὔτε τά ρεβεγιόν οὔτε ἄλλές ἐξωτερικές ἐκδηλώσεις. Τό σπουδαιότερο εἶναι νά προετοιμασθοῦμε πνευματικά.
Ὁ ἐνανθρωπίσας Κύριος μᾶς καλεῖ νά ἐξομολογηθοῦμε, νά νηστέψουμε καί νά μεταλάβουμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ἔτσι θά τιμήσουμε τήν Γέννησή Του. Ἔσι θά ὑποδεχθοῦμε τόν σαρκωθέντα Λόγο καί θά κρατήσουμε βαθειά μέσα στήν ψυχή μας τό «μήνυμα τῶν Χριστουγέννων». Ὅτι , δηλαδή, ὁ Θεός ἐσαρκώθη ὡς ἄνθρωπος «ἵνα ὁ ἄνθρωπος θεωθῆ». Γιά νά μπορέσει ὁ ἄνθρωπος νά ἀπαλλαγεῖ ἀπό τό σκότος τῆς πλάνης καί νά φωτισθεῖ ἀπό τήν ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἄς προετοιμασθοῦμε, λοιπόν, γιά ἀληθινά ἑλληνορθόδοξα Χριστούγεννα καί τότε δέν ἔχουμε τίποτε νά φοβηθοῦμε ἀπό τήν ἰσοπεδωτική παγκοσμιοποίηση.

11 Δεκ 2010

Η Κάρτα του Πολίτη και οι δημοκρατικές αξίες

Του π. Γεωργίου Αναγνωστόπουλου
αναπλ. καθηγ. της Πολυτεχν. Σχολής Δ.Π.Θ.
 Η Ελληνική Κυβέρνηση προτίθεται να θέσει σε εφαρμογή στη χώρα μας τη χρήση της Κάρτας του Πολίτη (ΚΠ), με σκοπό τη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών του Κράτους για τον Πολίτη, και, ενδεχομένως, για τις οικονομικές συναλλαγές Τραπεζών, τις ιδιωτικές συναλλαγές κλπ. Η ΚΠ θα ομοιάζει με τις κάρτες ανάληψης μετρητών με ηλεκτρονικό μικροτσίπ, αλλά θα περιέχει συγκεντρωμένη πληροφορία με τα στοιχεία «ταυτότητας» του πολίτη. Ταυτόχρονα η ηλεκτρονική ταυτοποίηση θα δίνει την δυνατότητα πρόσβασης, σε συνδυασμό με την Κάρτα Συναλλαγών, σε τεράστια πληροφορία για κάθε κίνηση και πτυχή της ζωής του πολίτη.
Η προοπτική χρήσης της ΚΠ στηρίζεται στα εξής κυρίως επιχειρήματα:
(1) εξασφαλίζεται ηλεκτρονικά η προστασία και η ασφάλεια των προσωπικών δεδομένων, όπως, για παράδειγμα, το σημερινό δελτίο ταυτότητας, που είναι εύκολα προσβάσιμο από τρίτους,
(2) η Γραφειοκρατία θα περιοριστεί με τη σταδιακή αντικατάσταση πληθώρας προσωπικών εγγράφων και πιστοποιητικών στις συναλλαγές με το Δημόσιο, με αποτέλεσμα οι πολίτες να κερδίζουν χρόνο και ταλαιπωρία, και
(3) το κράτος θα έχει οικονομική ωφέλεια από την μείωση του αριθμού δημοσίων υπαλλήλων.
Τέλος, θα πρέπει να προσθέσουμε πληροφοριακά ότι η δημόσια διαβούλευση άρχισε στις 22/11/2010 και θα περατωθεί στις 12/12/2010. Το μέτρο θα τεθεί σε εφαρμογή μέχρι τέλους του 2011. Η κυβερνητική απόφαση κοινωνικοπολιτικής χρήσης των δυνατοτήτων της Πληροφορικής στηρίζεται ασφαλώς στις διαφαινόμενες ευεργετικές συνέπειες του μέτρου. Ωστόσο είναι γνωστόν ότι η χρήση της Πληροφορικής, όπως και άλλες μεγάλες δυνατότητες της σύγχρονης επιστήμης, μπορεί να έχει και αρνητικές όψεις. Η χρήση λοιπόν της ΚΠ θα έχει όχι μόνο θετικά, αλλά και αρνητικά ή και οδυνηρά ακόμη αποτελέσματα.
Μερικές από τις αρνητικές όψεις του θέματος, όπως έχει τεθεί, είναι:

10 Δεκ 2010

Επιστολή των ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ προς την Υπουργό Παιδείας

ΠΑΜΜΑΚΕΔΟΝΙΚΕΣ ΕΝΩΣΕΙΣ ΥΦΗΛΙΟΥ
Επικοινωνία: Nina Gatzoulis / President of the Committee of World Pan-Macedonian Associations
Email: ninagatz@comcast.net Τηλ: 603-742-0466, Φαξ: 603- 617-2977



Προς κ. Άννα Διαμαντοπούλου,
Υπουργό Παιδείας δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Ανδρέα Παπανδρέου 37, 15180 Μαρούσι

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Ενημερωθήκαμε από διάφορες πηγές ειδήσεων, όπως στην αρθρολογία της εφημερίδας PRESS της 27ης Νοεμβρίου 2010 με τίτλο: Συμμετέχει στη Συγγραφή «Περίεργων» Βιβλίων Ιστορίας-Η Επιστροφή της Θάλειας Δραγώνα, πως το τετράτομο Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας το οποίο εξεδόθη από το Κέντρο Δημοκρατίας και Συμφιλίωσης της Νοτιανατολικής Ευρώπης στην Άνω Πόλη της Θεσσαλονίκης μπορεί να επανέλθει και να προωθηθεί στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση:
«Πάντως μέχρι τώρα η «αντίσταση» της Ελλάδας καλά κρατεί στην ενσωμάτωση των βιβλίων στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, αν λάβουμε υπόψη πως στις περισσότερες χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης έχουν ήδη εισαχθεί. Το ερώτημα είναι: Θα κρατήσει αυτή η «αντίσταση»;
Και αν ναι για πόσο; Διότι πολλοί είναι οι «απαισιόδοξοι» που λένε πως αργά ή γρήγορα δυστυχώς θα μπουν και στα Ελληνικά σχολεία τα τέσσερα αυτά βιβλία». Το τετράτομο έργο έχει μεταφραστεί σε 8 γλώσσες από το 2007: Σερβικά, Κροατικά, Ελληνικά, Αγγλικά, Σκοπιανά, Τουρκικά, Βοσνιακά και Αλβανικά με σχέδια μετάφρασης στα Ιαπωνικά. Το υλικό τους δε, δεν πηγάζει από τις επίσημες ιστορικές πηγές αλλά από…φωτογραφίες, σκίτσα, αποσπάσματα βιβλίων, πίνακες και…δημοσιεύματα του Τύπου. Με το πρόσχημα ότι η Ιστορία που διδάσκεται στα σχολεία είναι εθνικιστική επιχειρείται να αποδειχθεί ότι το έθνος δεν αποτελεί πλέον την μοναδική ταυτότητα ενός λαού και καλεί τους μαθητές να υπερβούν το έθνος και να ταυτισθούν με στενότερα ή και ευρύτερα σύνολα (μικρότερες ή μεγαλύτερες εξω-συνοριακές κοινωνικές ομάδες). Επιχειρείται δηλαδή, η απο-εθνικοποιημένη προσέγγιση της Ιστορίας, σε αντίθεση με την «εθνικιστική ιστορία» που διδάσκεται σήμερα. Μάλιστα οι συγγραφείς του τετράτομου σε δηλώσεις τους αναφέρουν πως τα Ελληνόπουλα πρέπει και αυτά να μάθουν την ιστορία των γειτόνων τους. Σ’ αυτή ειδικά την περίπτωση όμως, τη στιγμή που η Ελληνική ιστορία μεθοδεύεται και υπονομεύεται από διάφορους φορείς η σημαντικότερη ερώτηση είναι: οι γείτονές μας τι ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ή τι δεν μαθαίνουν για την Ελληνική ιστορία από το τετράτομο Κοινής Βαλκανικής Ιστορίας; Η Τουρκία όμως και η Βουλγαρία δεν προωθούν το τετράτομο στο δικό τους εκπαιδευτικό σύστημα, αν και το τετράτομο τάσσεται υπέρ των προαναφερθέντων χωρών. Γιατί ενώ τα βιβλία προωθούνται για συμφιλίωση δεν υπάρχει φανερό σχέδιο να διδαχτούν στην Τουρκία και τη Βουλγαρία και ιδιαίτερα εφ’ όσον η Ελλάδα πολέμησε με αυτές τις χώρες;

Οι Παμμακεδονικές Ενώσεις Υφηλίου έχουν τις εξής παρατηρήσεις και κριτική για το περιεχόμενο του προαναφερθέντος τετράτομου:

7 Δεκ 2010

Με τη "δοκιμασμένη συνταγή", η Τουρκία απειλεί την Ελληνική Θράκη

Του Θέμου Στοφορόπουλου,
πρέσβη ε.τ.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω στο ερώτημα, αν η Θράκη κινδυνεύει να ακολουθήσει την Κύπρο στον τραγικό κατήφορο της. Και, αν αυτό συμβαίνει, τι οφείλει να πράξει ο Ελληνισμός, για να αντιστρέψει μια τέτοια καθοδική πορεία.

Τι έγινε στην Κύπρο; 
Ποιος ήταν -και είναι- ο σταθερός στρατηγικός στόχος της Άγκυρας καθ’ όσον αφορά στην Κύπρο; Προφανώς, να αποκτήσει -και σταδιακά να μεγιστοποιήσει- ουσιαστικό έλεγχο επί ολόκληρης της Μεγαλονήσου, περιλαμβανόμενης, ει δυνατόν, της τελικής, ολικής της προσάρτησης στην Τουρκία. Πώς προώθησε η Άγκυρα αυτόν τον στρατηγικό στόχο της;
Χρησιμοποιώντας συστηματικά τα εξής τακτικά μέσα:
  • Επιτυγχάνοντας την αναγνώριση ως τουρκικής μιας μειονότητας τουρκόφωνης (ή, μάλλον, δίγλωσσης, σε μεγάλο βαθμό), μιας μειονότητας μουσουλμανικής (με έντονα, όμως, κρυπτοχριστιανικά στοιχεία), μιας μειονότητας ελληνικής, κατά μέγα μέρος, καταγωγής.
  • Καταφέρνοντας (η Τουρκία) να θέσει υπό τον έλεγχο της τη μειονότητα αυτή και να αναγνωρισθεί ως «προστάτιδά» της.
Τι συμβαίνει στη Θράκη 
Μετά τη συνοπτική αυτή σκιαγράφηση των επιδιώξεων και των επιτευγμάτων της Άγκυρας ως προς την Κύπρο, θα αναφερθώ τώρα στην τουρκική πολιτική έναντι της Θράκης και έναντι του Ελληνισμού της Τουρκίας. Πρέπει αμέσως να θυμίσω, ότι ποτέ η Τουρκία (ενδόμυχα, αλλά υπάρχουν και οι σχετικές δημόσιες δηλώσεις) δεν δέχθηκε ως οριστικό το σύνορο του Έβρου και ότι, εν σχέσει με τις εκατέρωθεν μειονότητες (την ελληνική στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο και τις μουσουλμανικές στην ελλαδική Θράκη) ακολούθησε -και ακολουθεί- πολιτική, που αποβλέπει στους εξής δύο συναφείς στρατηγικούς στόχους.

4 Δεκ 2010

Οἰκουμενικότητα καί Πατριωτισμός στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση

Κωνσταντῖνος Χολέβας
Πολιτικός Ἐπιστήμων
Μπορεῖ ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός νά ἀγαπᾶ τήν πατρίδα του καί νά ἐκδηλώνει ἕναν ὑγιῆ καί ἀφανάτιστο πατριωτισμό ἤ μήπως αὐτό ἀντιστρατεύεται τόν παναθρώπινο χαρακτῆρα τῆς Χριστιανικῆς διδασκαλίας; Οἱ Ἅγιοι καί οἱ Πατέρες πού διαμόρφωσαν τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση μᾶς ἀπαντοῦν: Ναί, εἶναι φυσιολογική ἡ ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, ἀρκεῖ νά μήν ὁδηγεῖ σέ μίσος πρός ἄλλος λαούς. Πολύ ὄμορφα περιγράφει αὐτό τό συναίσθημα ὁ Γέρων Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης ὅταν γράφει: «Ἡ πατρίδα εἶναι μία μεγάλη οἰκογένεια». Ὅπως δηλαδή εἶναι φυσιολογικό νά ἀγαπᾶ ὁ Χριστιανός τήν οἰκογένειά του, ἔτσι ἄδολα καί χωρίς μισαλλοδοξία δικαιοῦται νά μεριμνᾶ γιά τό καλό τοῦ τόπου του, τοῦ ἔθνους του, τοῦ πολιτισμοῦ του. Ὁ ἴδιος ὁ Γέρων Παῒσιος δίδασκε σέ ὅσους τόν ρωτοῦσαν γιά τό Μακεδονικό ζήτημα ὅτι πρέπει νά ἀγωνιζόμαστε γιά τήν προστασία τοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, ἀρκεῖ νά μή γίνει αὐτός ὁ ἀγώνας ἡ μοναδική μας ἐνασχόληση καί μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τόν πνευματικό ἀγῶνα γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας (1).
Μελετῶντας τά κείμενα τῶν Πατέρων,

2 Δεκ 2010